کد مطلب:29869 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:34

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا امامان ( عليهم السلام ) به بهشتي بودن خود يقين داشتند يا نه ؟ اگر يقين داشتند پس چرا اين همه عبادت مي كردند ؟

اصولاً بايد بدانيم كه رسول اكرم ( ص ) و امامان ( عليهم السلام ) و اولياء بزرگ خدا اصلاً براي بهشت و رسيدن به نعمتهاي بهشت عبادت نمي كنند بلكه عبادت آنها به خاطر آن است كه خدا را سزاوار عبادت يافته اند ، ما نبايد آن را بخود قياس كنيم بلكه ما اگر مي دانستيم كه اهل بهشت هستيم ديگر بندگي را كنار مي گذاشتيم زيرا ما براي بهشت عبادت مي كنيم امّا آنها همان طور كه از علي ( عليه السلام ) نقل شده منطقشان اين است : « ما عبدتك خوفاً من نارك و لا طمعاً في جنتك و لكن وجدتك اهلاً لعباده فعبدتك ؛ من به خاطر ترس از عذاب و آتش يا به خاطر طمع رسيدن به بهشت ترا عبادت نمي كنيم بلكه چون ترا مستحق و سزاوار عبادت يافته ام عبادت مي كنم » .
بنابراين كساني كه در معرفت خدا به مراحل قبلي بالا رسيده اند چون خدا را از همه جهت كامل دانسته و خود را نيز از همه جهت نيازمند مي دانند نمي توانند از عرض ادب و بندگي و عبادت كوتاهي نمايند چه خود را بهشتي بدانند يا اينكه در اين باره اطّلاعي نداشته باشند ، پس هيچ اشكالي ندارد كه علي ( عليه السلام ) با يقين به بهشتي بودن خود دقيقه اي از عبادت و بندگي به معناي واقعي آن غفلت ننمايد .